Yarın okul var...
Yarın okulun ilk günü...
Ne tatlı bir heyecandır. Senenin ilk günü yaşanan bu tatlı heyecan sadece o akşam uyuyana kadar sürer. Hatta bir türlü uykuya dalamaz o küçük gözler, yatakta bir sağa bir sola döner durur. Neden sonra uyunur ve sabah olduğunda erkenden ve aceleyle kalkılır uykulu gözlerle.
Her sene hatırlarım bu heyecanı aslında, sonbaharın bu ilk ayını sevme nedenlerimden biri de budur belki de, çocukluğumda yaşadığım okulun ilk günü heyecanı...benim için okulun ilk günü artık çok gerilerde kaldı ama içimdeki ben her sene bu zamanlarda kulak kabartır okullu çocuklara.
Eylül yeni bir yıla, hayatın yeni bir dönemine başlamaktır benim için küçüklüğümden beri...
Siyah önlüğüm ve beyaz yakamla hatırlıyorum beni ilk okul yıllarımda. Bu yakalar dantel olurdu çoğu zaman, herkesin yakasında değişik örneklerden yapılmış dantel yakalar, kolalanırdı sert dursun diye...Kafamızda kocaman beyaz kurdelelerle giderdik okula annemizin elinden tutarak...bir de beyaz çoraplarımız dizimize kadar, beyaz mendillerimiz ceplerimizde...
Sırt çantası daha yoktu o zamanlar, önden açılıp kapanan, elimizde tutarak taşıdığımız çantalar vardı. Bir tarafı kırmızı, bir tarafı lacivert olan kalemlerimiz, gerçek fasulyelerimiz, tahta cetvellerimiz vardı. Kırmızı, lacivert defter kaplarımız, kenarlarında kırmızı, lacivert çizgileri olan etiketlerimiz vardı...
Çizgiler çizerek başlamıştık yazılar yazmaya, aynı çizgiden çizerdik sayfayı bitirene kadar. Sayfalar kıvrılırdı çoğu zaman, sürekli düzeltirdik, annem ütülerdi hatta bazen...Yanlış yaptığımı düzeltmek için silerdim, çok silinince de yırtılırdı sayfanın orta yeri...her yerin silgi kırığı olması da ayrı...
Okulun ilk günü neden heyecanlı olmasın ki...hele okula da yeni başlıyorsak...öğretmen yeni, arkadaşlar yeni, sınıf, sıralar, defterler, kitaplar...ve en önemlisi de evden ayrı nasıl yaparım korkusuyla karışık bir heyecan, anne ve babadan ilk ayrılış belki de...belki de ben büyüdüm artık bakın diyebilmenin mutluluğu...
Heyecanla birlikte korkular, şaşkınlıklar, acabalar, tereddütler, utanmalar...hepsini birarada yaşamak duyguların...
O ilk günün sabahı evden dışarıya atılan ilk adımla azalır heyecanlar, tanıdık yüzler görmek daha bir rahatlatır...öğretmenle tanışınca da tamamdır...o ilk heyecan bırakır yerini diğer meraklı bakışlara ve öğrenme arzusuna...
O ilk gün girdiğim sınıfın kokusu hala burnumdadır. Sınıf kokusu...çok severim bu kokuyu ben...daha sonra da uzun yıllar boyunca o ilk günün sınıf kokusunu içime çekmişimdir ilk girdiğim sınıfın kapısında bir zaman bekleyerek.
Yeni kalem ve silgi kokusunu bilirsiniz, biraz onlar, biraz tahta ve tebeşir, biraz da yeni kitap ve defter kokar okulun ilk günü sınıflar...
Severim bu kokuyu...
İlk öğretmenimi unutmadım ama ikinci öğretmenim daha bir aklımda...yazısını çok severdim, el yazısı ve imzası çok güzeldi...en çok da kırmızı kalemle yazmasını ve defterlerimizi kontrol etmesini severdim. Nice nice sonra bir kırtasiye dükkanında görmüştüm kullandığı o kalemleri ve ben de alıp kullandım defter kontrol ederken. Şaşırmıştım nice yıl sonra aynı kalemleri bulmuş olmama.Kırmızı, mavi ve siyah...hep aklımdadır ilkokul öğretmenim...
Okulun ilk yılının ilk günü...hem anne hem de o minik yürekler için yeni bir başlangıç ...iki kızımda da aynı şey olmuştu, hani derler ya birşeyler düğümlendi boğazıma...
Belli etmesem de heyecanlanırım işte okula yeni başlayacak çocuklar gibi her yılın bu okul günlerinde...
Yarın okulun ilk günü...minik yürekler heyecanlı...
Başta kızlarım olmak üzere yeğenlerim var okula giden, bu yıl yeni başlayan... kuzenlerim var...
Yeni başlayan bu uzun okul döneminde minik yüreklerin hepsine ömür boyu sürecek başarılı günler dileklerimle...
istanbul escort
beylikdüzü escort
bahçeşehir escort
beylikdüzü escort
istanbul escort
