EVİMİZİN KÜÇÜĞÜ

Bu sözlerim sana

Çok istedik seni tıpkı ablan gibi

Sabırsızlık ve büyük bir özlemle bekledik seni ablanı beklediğimiz gibi

Küçük ağzın, küçük burnun, küçük ellerin ve ayaklarınla aramıza katıldın daha dün gibi

Mutlu ettin bizi

Sen hiç büyüme hep böyle kal, evimizin küçüğü

Küçük ve meraklı gözlerinle hep böyle bak

O gözlerinle her zaman olduğu gibi gözümün içine bakarak konuş

Gözlerini,  gülerken olduğu gibi ağlarken de yaşlarla dolu olsa bile kaçırma benden

Küçük ellerinle hep birşeyler yaratmaya, kesip biçmeye, yapıştırmaya devam et

O küçük ellerinle çalmaya devam et piyanonu büyük bir istekle

O küçük ellerinle katlamaya devam et eşyalarını

Bilirim ki rahat etmez için odan düzenli olmayınca

Küçük ayaklarınla atla zıpla, yerinde durama şimdi yaptığın gibi

Ama ne yaparsan yap yalan söyleme o küçük ağzınla, her zaman doğru ol

Aklını her zaman doğruluktan yana kullan

Ve büyürken hiç değişmeden büyü

Bak artık büyüyorsun hiç büyüme desem de

Kimse küçük kalmamış

Büyürken içinde sevgilerini, mutluluklarını, başarılarını büyüt, acılarını ve pişmanlıklarını değil

Ve hep arkanda ve hep seninle olduğumuzu bil

Ve ne kadar büyüsen de yine de evimizin küçüğüsün işte...

O güzel yanaklarından öpüyorum, iyi ki doğdun ebuşum

İyi ki varsın...